انواع چراغ‌ خودرو

انواع مختلفی از چراغ‌های ماشین در جلو، عقب و داخل وجود دارند که هر یک در شرایط جوی خاص و طبق قوانین راهنمایی و رانندگی، قابل روشن‌شدن هستند.

چراغ جلو ماشین

چراغ‌های جلو به دو نوع نور بالا و نور پایین دسته‌بندی می‌شوند؛ هدف آن‌ها، روشنایی مسیر برای راننده و اعلام حضور خودرو به سایرین در جاده و تاریکی شب است.

چراغ جلو نور پایین، روشنایی ملایمی دارد و روشن‌بودن آن، هیچ مزاحمتی برای سایر رانندگان ایجاد نمی‌کند؛ اما نوع نور بالا به دلیل توزیع متمرکز روشنایی، منجر به آزار چشم و اختلال دید راننده‌های روبرویی می‌شود و تنها، زمانی مجاز به استفاده از آن هستید که در مسیر روبرویی شما، وسیله نقلیه‌ای وجود نداشته باشد.

چراغ‌های راهنما

راهنما در حاشیه چراغ‌ عقب ماشین و جلو قرار گرفته است؛ شما با روشن‌کردن آن می‌توانید به خودورهای اطراف خود اعلام کنید که قصد گردش به چپ یا راست خیابان را دارید.

چراغ‌ عقب خودرو

هدف این نوع چراغ‌ها، کمک به راننده‌های پشت‌ سر جهت رویت خودرو در تاریکی و تنظیم فاصله‌ آن‌ها با شما است. این مدل که بیشتر کاربرد اخطاری دارند؛ جهت جلب توجه دیگران، قرمز رنگ و کنار مه‌ شکن هستند.

چراغ‌ مخصوص روز

چراغ‌های مخصوص روز دارای روشنایی متناسب با طول روز هستند و با چرخاندن یک‌باره دسته مخصوص، روشن می‌شوند. این آپشن خودرو در سطح جهان، بسیار کاربردی هستند؛ اما استفاده از آنها در ایران، زیاد مرسوم نیست.

چراغ‌‌های ترمز ماشین

اگر شما در خیابان‌ و حین رانندگی، قصد کم‌کردن سرعت خود و توقف کامل را دارید؛ با فشار دادن پدال ترمز، چراغ‌ ترمز روشن می‌شوند تا این موضوع به اطلاع دیگران برسد. توجه داشته باشید که این نوع در حاشیه چراغ‌های عقبی ماشین قرار گرفته‌ است.

چراغ‌ خطر خودرو (فلاشر)

اگر به هر دلیلی در رانندگی خود به مشکل برخوردید؛ با روشن‌کردن فلاشر که هم در بخش جلو و هم در بخش عقب خودرو قرار دارند، راننده‌های اطراف خود را از بروز مشکل در ماشین‌تان مطلع کنید.

بروز حادثه یا تصادف در پیش‌ روی شما، کاهش سرعت وسایل نقلیه روبرو، وجود یک مانع در مسیر، ریزش سنگ در مسیرهای کوهستانی از نمونه مواردی هستند که شما را مجاز به استفاده از فلاشر می‌کنند.

چراغ‌ راننده

این نوع چراغ‌ها در داخل خودرو قرار می‌گیرند و کاربرد آن‌ها، فراهم‌کردن روشنایی لازم برای سرنشینان در مواقع نیاز است. البته در نظر داشته باشید که نور آن برای دید راننده، خوب نیست؛ پس به مدت طولانی و در دفعات زیاد از آن استفاده نکنید.

کاربرد مه‌ شکن چیست؟

هدف از تعبیه مه‌ شکن در ماشین‌ها، رانندگی راحت و دید خوب در هوای مه‌آلود و نامناسب است. این قطعه با زاویه مناسب و در بخش پایینی سپر قرار گرفته و روشنایی آن با نور سایر چراغ‌ها، تفاوت زیادی دارد.

در برخی از خودروها، به‌جای مه‌‌شکن از Daylight استفاده می‌شود؛ اما تنها هدف این نوع چراغ‌، رویت وسیله نقلیه شما توسط سایرین است و در دید شما، هیچ تاثیری ندارد.

نکته مهم: برخی از ماشین‌ها تنها در قسمت جلو و بعضی دیگر در قسمت عقب هم مه ‌شکن دارند.

علائم مه‌ شکن روشن

علامت مه‌‌شکن به شکل چراغ و روی دسته راهنما قرار دارد که با روشن‌شدن آن، نوری به‌صورت مارپیچ از داخل نشانه عبور می‌کند. همچنین در بسیاری از خودروها، نشانه دیگری در پشت آمپر هم قرار گرفته که رنگ سبز نشان‌دهنده روشن‌بودن مه‌ شکن جلو و رنگ نارنجی برای چراغ‌ها عقب است.

بهترین زمان استفاده از مه‌ شکن

پلیس راهنمایی و رانندگی نسبت به روشن‌شدن بی‌جهت چراغ‌ جانبی پرنور خودرو، بسیار حساس است؛ زیرا استفاده بی‌مورد از آن منجر به اختلال در دید سایر راننده‌ها می‌شود و در نتیجه آمار تصادفات جاده‌ای بالا می‌رود.

به عبارتی تنها در شرایط آب و هوایی نامناسب همچون موارد زیر می‌توان از مه‌شکن استفاده کرد:

• بارش باران و برف شدید به‌خصوص در جاده‌های کم‌نور و در شب
• هوای مه‌آلود که دید راننده را در چند متری اطراف محدود می‌کند

توجه داشته باشید که این چراغ‌ها، ابزاری برای اعلام حضور خودرو شما در شرایط جوی نامناسب جاده‌ها است؛ بنابراین تا جایی که امکان دارد، از آن برای روشن‌کردن مسیر خود استفاده نکنید. به‌صورت کلی، زمانی مه ‌شکن را روشن کنید که امکان دید برای راننده تا ۱۰۰ متر جلوتر، وجود نداشته باشد.

چه زمانی از مه شکن استفاده نکنیم؟

در آب و هوای مناسبی که نیاز به مه‌شکن نیست، هرگز آن را روشن نکنید. زیرا همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم؛ رانندگی با این چراغ‌ها برای خودروهایی که از روبرو شما رد می‌شوند، همچون نور بالا مزاحمت‌هایی (اختلال در دید و حواس‌پرتی راننده) ایجاد می‌کند.

همچنین در صورت روشن‌بودن مه ‌شکن عقب به دلیل رنگ قرمز آن ممکن است که دیگر رانندگان، دچار اشتباه شوند؛ زیرا رنگ چراغ ترمز هم قرمز است.

 

منبع: خودرو 45